Thursday, May 22, 2008
Final Gecesi
Final maçı başladığı sıralarda ben kendi finalimi oynuyordum. Benim finalim de uzatmalara kaldı. Ama uzatma dakikaları Moskova'dakinden daha uzun sürecek. İşte bu çaresizlik ve gerginlikle eve geldim. Kapıdan içeri girerken beni Ertem Şener'in sesi karşılayınca hepten bir psikolojik buhranın içine sürüklendim. İzlemedim. Maça sadece baktım. Tepkisizce... Chelsea kazanmasın istiyordum öyle de oldu. Gerisini hatırlamıyorum bir şey hariç; kupalar bazı futbolcuların elinde bir başka duruyor.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment